Nadat NSC-leider Peter Omtzigt vorige week wegliep uit coalitiebesprekingen met de PVV van Geert Wilders, waren veel Nederlandse kiezers geïrriteerd over de verdeelde staat van de politiek in het land. De herinnering aan de verkiezingen van 2011 - waarbij partijen 299 dagen nodig hadden om een coalitie te vormen - doemt nog steeds op. Net als de bijna twee jaar die onze Belgische buren doorbrachten zonder regering tussen 2018 en 2020.
Nu Wilders nieuwe verkiezingen in het vooruitzicht heeft gesteld - de derde in vier jaar - is het zeker tijd voor partijen om hun kleine verschillen opzij te zetten en zich te richten op het grotere geheel.
Politici hebben de boodschap echter niet begrepen. Eerder deze maand nam een groep linkse partijen, onder leiding van de PvdA en gesteund door BBB, CDA en NSC van Omtzigt, in de Tweede Kamer een motie aan om commerciële vluchten op het pas voltooide vliegveld Lelystad te blokkeren.
Afgezien van de economische ramp van het niet toestaan van commerciële vluchten op een luchthaven van 200 miljoen euro, is het besluit om Lelystad te openen specifiek genomen om de druk op Schiphol te verlichten en daarmee de geluidsoverlast te verminderen, iets waar de PvdA en andere partijen lang voor hebben gestreden.
Hester van Buren, PvdA wethouder van Amsterdam vatte het paradoxale standpunt van haar partij samen tegenover De Telegraaf: " Wat ons betreft gaan krimp en geen commerciële vluchten vanaf Lelystad hand in hand”.
De motie, ingediend door PvdA-Kamerlid Christine Teunissen, was vooral ongebruikelijk omdat de status van Lelystad Airport eerder 'controversieel' was verklaard na de val van het kabinet-Rutte, wat betekende dat de volgende regering er pas over zou kunnen beslissen.
Minister van Infrastructuur en Waterstaat Mark Harbers, wiens VVD samen met de PVV tegen de motie was, bevestigde aan de media dat de kwestie waarschijnlijk aan de volgende regering zal worden voorgelegd.
Nu de grote partijen het oneens zijn over van alles en nog wat, van immigratie tot de staat van de financiën van het land, is het zeker tijd om de luchtvaartkwestie aan de kant te schuiven. De campagne van Harbers om willekeurige limieten te stellen aan het aantal vluchten op Schiphol is al verscheurd door de Europese Commissie en het Amerikaanse ministerie van Transport (USDOT), waarvan de laatste dreigde Nederlandse vliegtuigen niet meer te laten landen op Amerikaanse luchthavens als de krimp door zou gaan.
De partijen die de volgende regering vormen, moeten accepteren dat het willekeurig verkleinen van Schiphol een doodlopende weg is die alleen maar meer verdeeldheid zaait in het toch al verdeelde Nederland. Het openen van Lelystad zou het niet alleen makkelijker maken voor Nederlandse gezinnen om te reizen, maar zou natuurlijk ook de druk op Schiphol verlichten.
Een woordvoerder van Schiphol heeft uitgelegd dat de Amsterdamse hub één systeem kan vormen met de nieuwe luchthaven bij Lelystad, waarover de capaciteit kan worden verdeeld. Dit betekent minder lawaai en minder vertragingen op Schiphol en voorkomt banenverlies en inkomstenverlies voor luchtvaartmaatschappijen, wat de Nederlandse economie ernstige schade zou kunnen toebrengen.
Kevin Kreuger, een JA21 gemeenteraadslid voor Amsterdam, legde onlangs uit dat de enige manier om geluidsoverlast op de lange termijn te bestrijden innovatie is, in plaats van illegale en willekeurige limieten op het aantal vluchten.
" Het voortdurend affakkelen van de luchtvaart door al te progressieve types gaat ons uiteindelijk klauwen vol geld kosten”. Het enige wat we daarmee bereiken, is dat zij hun eigen morele exhibitionisme kunnen voeden en wij onze welvaart verliezen," zei Kreuger.
Zijn uitspraak wordt ondersteund door onderzoek van Red Schiphol, waaruit bleek dat de aanvankelijke plannen om Schiphol in te krimpen tot 440.000 vluchten een klap van €13,6 miljard zouden opleveren voor de Nederlandse economie, terwijl schattingen van SEO economisch onderzoek laten zien dat het meer dan 13.000 banen zou hebben gekost. De opening van Lelystad daarentegen zou tot 1.500 banen opleveren in de komende tien jaar.
Harbers zelf moest toegeven dat inkrimping in 2024 onwaarschijnlijk is, omdat de Europese Commissie nog aan het beslissen is of de plannen wettelijk zijn toegestaan binnen het Open Skies-stelsel van de EU. Ook de USDOT heeft haar standpunt, dat veel Nederlandse luchtvaartmaatschappijen failliet zou kunnen laten gaan als ze geblokkeerd zouden worden van Amerikaanse hubs, niet verzacht.
Ondertussen hebben 30 organisaties uit de Nederlandse luchtvaartindustrie - waaronder KLM, Transavia en de vakbond VNC - concrete voorstellen gedaan om het lawaai van vliegtuigen te beperken en de uitstoot van broeikasgassen door de sector te verminderen.
Met zoveel afstand tussen politieke partijen en geen einde in zicht voor coalitieonderhandelingen, is het toch verstandig dat politici stoppen met het radicale en illegale beleid van krimp van Schiphol en zich in plaats daarvan richten op het ondersteunen van innovatie in de luchtvaartsector en tegelijkertijd de druk op de luchthaven verlichten. Dan kunnen we tenminste verder met de echte problemen.